Hoorn – Een euro, een cappuccino en gezien worden
Zoals zo vaker reden zij naar de McDonald’s in Hoorn voor dat ene kopje seniorencappuccino. Eén euro, eigenlijk een vriendelijk knikje naar de jaren die zij meedragen en verrassend smakelijk. Na de auto parkeert te hebben op de mindervalide plek die extra ruimte geeft aan de heupen. Stappen zij naar binnen en bestellen.
Vijftien minuten lang kijken zij naar het komen en gaan. De warmte van de beker is duidelijk voelbaar en aangenaam. Een ritueel van rust en vermaak.
Beleefd
Dan stapt er een jongen van een jaar of twaalf binnen. Beleefd en lichtjes gespannen, met aan zijn hand geen hond maar een elektrische step welke glansde als een nieuwe gepoetste munt. Hij glunderde van oor tot oor, alsof de middag voor hem was aangezet. Zonder veel woorden zoekt hij naar een stopcontact. De manager, vriendelijk, haast vaderlijk, wijst hem een plek, en brengt even later zijn sobere bestelling.
Trots als een pauw gaat de jongen zitten. Neemt een hap van zijn broodje en opent zijn telefoon om de cijfertjes en grafiekjes te inspecteren: spanning, capaciteit en het bereik voor de volgende rit.
Mooie step
“Mooie step, man”, zegt u. “Heb ’m net opgehaald, meneer. Dit zijn echt de beste, en ik heb er maar honderdzeventig euro voor betaalt”, antwoord hij. Dan verteld de jongen hoe de verkoop tot stand gekomen is: Marktplaats, een snelle chat, een adres om de hoek, een proefritje dat vrijheid heette.
U merkt dat uw eigen vingers al naar de zoekbalk glijden. ‘Elektrische step tweedehands Hoorn’, tikt u in. Een glimlach, een gedachte: natuurlijk gaat u het niet doen. Uw tempo ligt ergens anders, uw horizon heeft een andere kleur. Maar voor hem is deze middag een hoofdstuk, geen alinea. U gunt het hem dat plezier.
Zomeravond
Een ouder, mopperend stel schuifelt voorbij en werpt zijdelingse misnoegende blikken op de step. Hun nieuwsgierigheid is even onhandig als oprecht. De manager gaf onopvallend een duim omhoog; de oplader zoemde zacht. U dacht aan uw eerste fiets met een rammelend spatbord en de zomeravond waarop u voor het eerst alleen naar huis reed. Vrijheid heeft telkens een ander jasje, maar past elke generatie verrassend goed.
Veilige rit
Toen de jongen opstond, was zijn step opgeladen en zijn blik nog lichter. U wenste hem een veilige rit. Hij knikte en trok de deur open naar een middag die groter leek dan zijn leeftijd.
De manager ruimde het tafeltje af; uw cappuccino was bijna op. En ergens tussen opladen en vertrekken besefte u dat niet de step, maar het gezien wórden het verschil maakte. Een euro armer, een verhaal rijker, voelde u hoe eenvoudig aandacht kan zijn en hoe gulzig zij ontvangen wordt. Het kleine geluk zat in de aandacht waarin hij zwelgde.