Gezondheid – Met de toenemende informatietechnologie neemt ook uw medische kennis toe.
U herkent het vast: de spreekkamer waar u plaatsneemt tegenover een arts die vooral zelf aan het woord is. Uw vragen worden afgekapt, uw eigen kennis niet serieus genomen. Terwijl informatie over medicijnen, behandelingen en alternatieven tegenwoordig binnen handbereik ligt, houden veel artsen vast aan hun onaantastbare positie.
Wanneer u een arts bezoekt, lijkt het alsof u een fort binnentreedt. De witte jas, de autoritaire houding en de gesloten taal: alles ademt uit dat híj of zíj het beter weet dan u. U mag aanschuiven, maar slechts als luisteraar. Uw rol is beperkt: u beschrijft uw klachten en vervolgens wacht u op het oordeel. Alsof u een schoolkind bent dat het rapport van de meester ontvangt.
Opstelling
Die opstelling komt voort uit de glazen toren waarin veel artsen zich hebben teruggetrokken. Van daaruit spreken zij, overtuigd van hun kennis, onaantastbaar in hun gezag. Maar het is een toren zonder deuren: u mag wel kijken, maar u mag er niet binnen. Het blijft eenrichtingsverkeer. En dat terwijl de tijd van blinde gehoorzaamheid allang voorbij is.
U bent vandaag de dag mondiger, beter geïnformeerd, en vooral kritischer. U zoekt informatie op, u vergelijkt behandelmethoden, u leest ervaringen van andere patiënten. En ja, u raadpleegt Google of een AI-assistent die binnen enkele seconden meer overzicht biedt dan de arts in zijn spreekkamer u geeft. Maar zodra u deze kennis meeneemt naar het consult, stuit u vaak op weerstand. Uw vragen worden afgewimpeld, uw opmerkingen genegeerd. Soms wordt u zelfs subtiel op uw plaats gezet: “Dat hoeft u allemaal niet te weten, daar ben ik voor.”
houding
Het is een houding die niet alleen neerbuigend is, maar ook gevaarlijk. Want wie u het recht ontzegt om mee te denken, berooft u van de kans om samen tot de beste beslissing te komen. Uw lichaam is geen oefenterrein voor autoriteit. En toch gebeurt dat dagelijks. Artsen die u niet als gelijkwaardige gesprekspartner zien, maar als een nummer dat door de spreekkamer geschoven wordt.
De arrogantie gaat vaak nog verder bij specialisten. Hoe hoger de positie, hoe dikker de muren van de toren. U mag blij zijn als u een kwartier spreektijd krijgt. U stelt een vraag, maar de specialist kijkt al op het scherm naar de volgende patiënt. Uw twijfel wordt als hinderlijk ervaren. En waar u hoopt op een gesprek, krijgt u een mededeling. U wordt behandeld alsof u een dossier bent, geen mens.
Spelbreker
Ironisch genoeg is het internet de grote spelbreker. Voorheen konden artsen hun gezag bouwen op exclusieve kennis: zij wisten wat u niet wist. Vandaag is die kennis met enkele muisklikken beschikbaar. Natuurlijk, niet alles online is betrouwbaar, maar u bent prima in staat om te filteren, te vergelijken en verstandige vragen te stellen. En juist dát maakt artsen nerveus. Want hun vanzelfsprekende autoriteit brokkelt af.
De werkelijkheid is dat u tegenwoordig uw eigen deskundige kunt zijn. U kent uw lichaam, u kent uw klachten, en u beschikt over de middelen om u te informeren. Dat artsen daar nog altijd zo slecht mee om weten te gaan, zegt meer over hun starre houding dan over u.
Symbool
De glazen toren is dan ook geen symbool van kracht, maar van zwakte. Een arts die weigert u serieus te nemen, kiest ervoor zich af te sluiten. De vraag is niet of die toren vroeg of laat barst, maar wanneer. Want patiënten laten zich niet langer neerbuigend toespreken: zij eisen hun plaats aan tafel. En terecht.
Meepraten over hoe de hoge zorgkosten te bestrijden? Laat maar horen: Kosten@brocamedia.nl